ਮਾਇਆ ਤੇਰੇ ਤੀਨ ਨਾਮ, ਪਰਸੂ, ਪਰਸਾ, ਪਰਸ ਰਾਮ!

Make Moeny

ਮਾਇਆ (Moeny) ਤੇਰੇ ਤੀਨ ਨਾਮ, ਪਰਸੂ, ਪਰਸਾ, ਪਰਸ ਰਾਮ!

ਪੈਸੇ ਵਿੱਚ ਬੜੀ ਤਾਕਤ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਪੈਸਾ ਹਰ ਦੇਸ਼ ਦੀ ਜ਼ੁਬਾਨ ਬੋਲਦਾ ਹੈ ਤੇ ਹਰ ਤਾਲੇ ਦੀ ਚਾਬੀ ਹੈ। ਪੈਸੇ (Moeny) ਵਾਲੇ ਬੰਦੇ ਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਹੀ ਅਲੱਗ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ। ਕਿਸੇ ਇਕੱਠ ਵਿੱਚ ਬੈਠੇ ਮਾਇਆਧਾਰੀ ਦੀ ਪਛਾਣ ਦੂਰੋਂ ਹੀ ਆ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਉਹ ਬਾਕੀਆਂ ਨੂੰ ਟਿੱਚਰਾਂ-ਮਖੌਲ ਕਰੇਗਾ ਤੇ ਉਸ ਦੇ ਮੂੰਹੋਂ ਹਾਸਾ ਆਪਣੇ-ਆਪ ਫੁੱਟ-ਫੁੱਟ ਕੇ ਨਿੱਕਲਦਾ ਹੈ। ਗਰੀਬ ਆਦਮੀ ਵਿਚਾਰਾ ਐਵੇਂ ਸਿਰ ਸੁੱਟ ਕੇ ਬੈਠਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਮੂੰਹ ’ਤੇ ਸਿੱਕਰੀ ਜੰਮੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਮਾਇਆਧਾਰੀ ਬੰਦੇ ਦੀ ਦਸਤਾਰ, ਰਫਤਾਰ ਅਤੇ ਗੁਫਤਾਰ ਬਾਕੀ ਲੋਕਾਂ ਤੋਂ ਵੱਖਰੀ ਹੀ ਨਜ਼ਰ ਆਉਂਦੀ ਹੈ। ਸਰਕਾਰੀ ਮੁਲਾਜ਼ਮਾਂ ਵਿੱਚ ਵੀ ਇਹ ਵੇਖਿਆ ਗਿਆ ਹੈ ਕਿ ਜੇ ਕੋਈ ਕਰਮਚਾਰੀ ਘਰੋਂ ਗਰੀਬ (Make Moeny) ਹੈ ਤਾਂ ਉਹ ਬਹੁਤ ਡਰ ਕੇ ਨੌਕਰੀ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਪਰ ਜੇ ਕੋਈ ਘਰੋਂ ਅਮੀਰ (Make Moeny) ਹੈ ਤਾਂ ਉਹ ਬੇਪ੍ਰਵਾਹੀ ਤੇ ਆਕੜ ਨਾਲ ਨੌਕਰੀ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਅਫਸਰਾਂ ਨਾਲ ਵੀ ਪੰਗੇ ਲੈ ਲੈਂਦਾ ਹੈ, ਭਾਵੇਂ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਨੁਕਸਾਨ ਹੀ ਝੱਲਣਾ ਪਵੇ।

ਸਿੱਧਾ ਥਾਣੇਦਾਰ ਭਰਤੀ

ਮੇਰੇ ਨਾਨੇ ਦੀ ਭੈਣ ਅਜ਼ਾਦੀ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਸਰਗੋਧੇ ਜਿਲ੍ਹੇ ਦੇ ਇੱਕ ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਜ਼ਿਆਦਾ ਜ਼ਮੀਨ-ਜਾਇਦਾਦ (Moeny) ਵਾਲੇ ਖਾਨਦਾਨ ਵਿੱਚ ਵਿਆਹੀ ਹੋਈ ਸੀ। ਉਸ ਦਾ ਪਤੀ ਜੈਲਦਾਰ ਸੀ, ਜਿਸ ਕਾਰਨ ਉਸ ਦਾ ਵੱਡਾ ਲੜਕਾ ਅਨੂਪ ਸਿੰਘ ਅੰਗਰੇਜ਼ਾਂ ਨੇ ਸਿੱਧਾ ਥਾਣੇਦਾਰ ਭਰਤੀ ਕਰ ਲਿਆ ਸੀ। ਬਾਪ ਦੀ ਅਮੀਰੀ ਕਾਰਨ ਥਾਣੇਦਾਰ ਦੇ ਦਿਮਾਗ ਵਿੱਚ ਆਕੜ ਕੁੱਟ-ਕੁੱਟ ਕੇ ਭਰੀ ਹੋਈ ਸੀ। ਉਸ ਵੇਲੇ ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਵੀ ਇੰਗਲੈਂਡ ਵਾਂਗ ਕਾਨੂੰਨਾਂ ਦੀ ਸਖ਼ਤੀ ਨਾਲ ਪਾਲਣਾ ਕਰਵਾਈ ਜਾਂਦੀ ਸੀ।

ਇੱਥੋਂ ਤੱਕ ਕਿ ਬੱਸਾਂ ਵਿੱਚ ਓਵਰਲੋਡਿੰਗ ਤੱਕ ਦੀ ਵੀ ਮਨਾਹੀ ਸੀ। ਇੱਕ ਦਿਨ ਅਨੂਪ ਸਿੰਘ ਬੱਸ ਵਿੱਚ ਬੈਠਾ ਸਰਗੋਧੇ ਤੋਂ ਆਪਣੇ ਪਿੰਡ ਨੂੰ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਜਦੋਂ ਸਵਾਰੀਆਂ ਵਧ ਗਈਆਂ ਤਾਂ ਕੰਡਕਟਰ, ਜੋ ਉਸ ਦਾ ਵਾਕਿਫ ਸੀ, ਨੇ ਅਨੂਪ ਸਿੰਘ ਨੂੰ ਪੱੁਛਿਆ ਕਿ ਸਰਦਾਰ ਜੀ ਛੱਤ ’ਤੇ ਸਵਾਰੀਆਂ ਬਿਠਾ ਲਈਏ? ਅਨੂਪ ਸਿੰਘ ਨੇ ਅੱਗੋਂ ਮੁੱਛ ਨੂੰ ਵੱਟ ਦੇ ਕੇ ਕਿਹਾ, ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਬੱਸ ਵਿੱਚ ਬੈਠਾ ਹਾਂ ਤਾਂ ਕਿਸੇ ਦੀ ਕੀ ਜ਼ੁੱਰਅਤ ਆ ਤੈਨੂੰ ਟੋਕ ਜਾਵੇ, ਜਾ ਨਜ਼ਾਰੇ ਲੈ। ਕੰਡਕਟਰ ਨੇ ਅੰਦਰ ਨਾਲੋਂ ਬਹੁਤੀਆਂ ਸਵਾਰੀਆਂ ਉੱਪਰ ਚਾੜ੍ਹ ਲਈਆਂ।

ਨੂਪ ਸਿੰਘ ਨੂੰ ਬੁਲਾਉਣ ਦਾ ਹੁਕਮ

ਜਦੋਂ ਬੱਸ ਡਿੱਕੋ-ਡੋਲੇ ਖਾਂਦੀ ਹੋਈ ਜਾ ਰਹੀ ਸੀ ਤਾਂ ਰਸਤੇ ਵਿੱਚ ਕਿਸੇ ਅੰਗਰੇਜ਼ ਡੀ. ਐਸ. ਪੀ. ਦੀ ਨਜ਼ਰੀਂ ਚੜ੍ਹ ਗਈ। ਉਸ ਨੇ ਬੱਸ ਰੋਕ ਕੇ ਉਵਰਲੋਡਿੰਗ ਦਾ ਕਾਰਨ ਪੱੁਛਿਆ ਤਾਂ ਤਿੜੇ ਹੋਏ ਕੰਡਕਟਰ ਨੇ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਅੰਦਰ ਸਰਦਾਰ ਅਨੂਪ ਸਿੰਘ ਥਾਣੇਦਾਰ ਬੈਠਾ ਹੈ। ਉਸ ਦੇ ਹੁਕਮ ਨਾਲ ਹੀ ਸਵਾਰੀਆਂ ਛੱਤ ’ਤੇ ਬਿਠਾਈਆਂ ਹਨ। ਡੀ. ਐਸ. ਪੀ. ਨੇ ਅਨੂਪ ਸਿੰਘ ਨੂੰ ਬੁਲਾਉਣ ਦਾ ਹੁਕਮ ਦਿੱਤਾ। ਅੱਗੋਂ ਅਨੂਪ ਸਿੰਘ ਸਰਦਾਰੀ ਦੀ ਆਕੜ ਵਿੱਚ ਡੀ. ਐਸ. ਪੀ. ਨਾਲ ਖਹਿਬੜ ਪਿਆ। ਜਦੋਂ ਡੀ. ਐਸ. ਪੀ. ਨੇ ਦਬਕੇ ਮਾਰੇ ਤਾਂ ਉਹ ਬਜਾਏ ਕੋਈ ਸੌਰੀ ਆਦਿ ਕਹਿਣ ਦੇ ਬੋਲਿਆ, ’ਗਾਂਹ ਜਾ, ਤੇਰੇ ਵਰਗੇ ਮੇਰੇ ਪਿਉ ਦੇ ਬੂਟਾਂ ਦੇ ਤਸਮੇਂ ਬੰਨ੍ਹਦੇ ਫਿਰਦੇ ਆ।

ਦੋ ਘੰਟਿਆਂ ਬਾਅਦ ਹੀ ਥਾਣੇਦਾਰ ਸਾਹਿਬ ਦੇ ਡਿਸਮਿਸ ਦੇ ਆਰਡਰ ਘਰ ਪਹੁੰਚ ਗਏ। ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਬੰਦਾ ਪੈਸੇ ਦੇ ਜ਼ੋਰ ’ਤੇ ਹੀ ਛਾਲਾਂ ਮਾਰਦਾ ਹੈ ਤੇ ਪੈਸਾ ਖਤਮ ਹੁੰਦੇ ਸਾਰ ਸਾਰੀ ਆਕੜ-ਫਾਕੜ ਖਤਮ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਪੁੱਛਿਆ ਗਿਆ, ਤੇਰੇ ਗਰੀਬ ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰ ਕਿਹੜੇ-ਕਿਹੜੇ ਹਨ? ਉਸ ਨੇ ਕਿਰਲੇ ਵਾਂਗ ਧੌਣ ਅਕੜਾ ਕੇਜਵਾਬ ਦਿੱਤਾ, ਮੈਂ ਨਹੀਂ ਜਾਣਦਾ ਕਿਸੇ ਨੰਗ ਨੂੰ। ਉਸਨੂੰ ਦੁਬਾਰਾ ਪੁੱਛਿਆ ਗਿਆ, ਤੇ ਤੇਰੇ ਅਮੀਰ ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰ ਕਿਹੜੇ ਹਨ? ਉਸ ਨੇ ਮਰੀ ਜਿਹੀ ਅਵਾਜ਼ ਵਿੱਚ ਜਵਾਬ ਦਿੱਤਾ, ਉਹ ਮੈਨੂੰ ਨਹੀਂ ਜਾਣਦੇ।

ਗਰੀਬ ਘਰ ਵਿੱਚ ਪੈਦਾ ਹੋਇਆ

ਸਮਾਣੇ ਮੇਰਾ ਇੱਕ ਦੋਸਤ ਕਈ ਸ਼ੈਲਰਾਂ ਦਾ ਮਾਲਕ ਹੈ ਜਿਸ ਦਾ ਨਾਂਅ ਡੀ. ਕੇ. ਹੈ। ਮੈਂ ਉਸ ਨੂੰ ਪੱੁਛਿਆ ਕਿ ਡੀ. ਕੇ. ਦਾ ਕੀ ਮਤਲਬ ਹੋਇਆ। ਉਸ ਨੇ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਉਸ ਦਾ ਪੂਰਾ ਨਾਂਅ ਦਰਸ਼ਨ ਕੁਮਾਰ ਗੋਇਲ ਹੈ ਤੇ ਉਹ ਬਹੁਤ ਗਰੀਬ ਘਰ ਵਿੱਚ ਪੈਦਾ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਘਰ ਦੀ ਕਬੀਲਦਾਰੀ ਕਾਰਨ ਉਹ ਦਸਵੀਂ ਦੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਵਿੱਚੇ ਛੱਡ ਕੇ ਸਬਜ਼ੀ ਮੰਡੀ ਵਿੱਚ ਦਲਾਲੀ ਕਰਨ ਲੱਗ ਪਿਆ ਤੇ ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਉਸ ਦਾ ਨਾਂਅ ਦਰਸ਼ੂ ਪਾ ਦਿੱਤਾ। ਕੁਝ ਸਾਲਾਂ ਬਾਅਦ ਜਦੋਂ ਉਸ ਨੇ ਸਬਜ਼ੀ ਮੰਡੀ ਵਿੱਚ ਆਪਣੀ ਆੜ੍ਹਤ ਪਾ ਲਈ ਤਾਂ ਲੋਕ ਉਸ ਨੂੰ ਦਰਸ਼ਨ ਕਹਿਣ ਲੱਗ ਪਏ। ਰੱਬ ਦੀ ਕਿਰਪਾ ਐਸੀ ਹੋਈ ਉਸ ਨੇ ਇੱਕ ਸ਼ੈਲਰ ਖਰੀਦ ਲਿਆ ਤੇ ਫਿਰ ਸ਼ੈਲਰ ਇੱਕ ਤੋਂ ਦੋ ਅਤੇ ਦੋ ਤੋਂ ਚਾਰ ਹੋ ਗਏ। ਹੁਣ ਉਸ ਦਾ ਨਾਂਅ ਵੱਡੇ ਲੋਕਾਂ ਵਾਲਾ ਡੀ. ਕੇ. ਗੋਇਲ ਹੋ ਗਿਆ ਹੈ।

ਬੰਦੇ ਦੇ ਭੈੜੇ ਜਿਹੇ ਕੱਪੜੇ ਤੇ ਬੋਲਣ ਦਾ ਲਹਿਜ਼ਾ ਵੇਖ ਕੇ ਕਲਰਕ ਉਸ ਨੂੰ ਟੁੱਟ ਕੇ ਪਿਆ

ਇੱਕ ਬਦਤਮੀਜ਼ ਜਿਹੀ ਕਿਸਮ ਦਾ ਬੰਦਾ ਕਿਸੇ ਬੈਂਕ ਵਿੱਚ ਗਿਆ ਤੇ ਇੱਕ ਕਲਰਕ ਨੂੰ ਬੋਲਿਆ, ਉਏ ਬਾਊ, ਇੱਥੇ ਅਕਾਊਂਟ ਕੌਣ ਖੋਲ੍ਹਦਾ ਹੈ? ਬੰਦੇ ਦੇ ਭੈੜੇ ਜਿਹੇ ਕੱਪੜੇ ਤੇ ਬੋਲਣ ਦਾ ਲਹਿਜ਼ਾ ਵੇਖ ਕੇ ਕਲਰਕ ਉਸ ਨੂੰ ਟੁੱਟ ਕੇ ਪਿਆ, ਉਏ ਤੈਨੂੰ ਬੋਲਣ ਦੀ ਤਮੀਜ਼ ਨਹੀਂ? ਪਹਿਲਾਂ ਬੋਲਣਾ ਸਿੱਖ ਕੇ ਆ, ਫਿਰ ਅਕਾਊਂਟ ਖੁਲਵਾਈਂ। ਬੰਦਾ ਫਿਰ ਗਰਜ਼ਿਆ, ਤਮੀਜ਼ ਨੂੰ ਮਾਰ ਗੋਲੀ। ਤੂੰ ਇਹ ਦੱਸ ਕਿ ਅਕਾਊਂਟ ਕੌਣ ਖੋਲ੍ਹਦਾ ਇੱਥੇ? ਕਲਰਕ ਨੇ ਮੈਨੇਜ਼ਰ ਨੂੰ ਸ਼ਿਕਾਇਤ ਕਰ ਦਿੱਤੀ। ਮੈਨੇਜਰ ਆਪਣੀ ਟਾਈ ਠੀਕ ਕਰਦਾ ਹੋਇਆ ਬੰਦੇ ’ਤੇ ਪਿਲ ਪਿਆ, ਇਹ ਕੀ ਬਦਤਮੀਜ਼ੀ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈਂ? ਸਵੇਰੇ-ਸਵੇਰ ਦੇਸੀ ਤਾਂ ਨਹੀਂ ਪੀ ਲਈ ਕਿਤੋਂ? ਉਏ ਮੈਂਜਰਾ, ਬਦਤਮੀਜ਼ੀ ਦੀ ਐਸੀ ਦੀ ਤੈਸੀ। ਮੇਰੀ ਸੌ ਕਰੋੜ ਦੀ ਲਾਟਰੀ ਨਿੱਕਲੀ ਆ। ਦੱਸ ਅਕਾਊਂਟ ਖੋਲ੍ਹਣਾ ਕਿ ਮੈਂ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਬੈਂਕ ਵਿੱਚ ਜਾਵਾਂ? ਬੰਦਾ ਸੌ ਕਰੋੜ ਦਾ ਚੈੱਕ ਮੈਨੇਜ਼ਰ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਅੱਗੇ ਲਹਿਰਾਉਂਦਾ ਹੋਇਆ ਬੋਲਿਆ।

ਹੁਣੇ ਦੋ ਮਿੰਟ ਵਿੱਚ ਸਾਰਾ ਕੰਮ ਕਰ ਦਿੰਦੇ ਹਾਂ

ਐਨੀ ਮੋਟੀ ਅਸਾਮੀ ਹੱਥੋਂ ਨਿੱਕਲਦੀ ਵੇਖ ਕੇ ਮੈਨੇਜ਼ਰ ਨੂੰ ਗਸ਼ ਪੈਣ ਵਾਲੀ ਹੋ ਗਈ। ਬੰਦੇ ਦੀ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਬੈਂਕ ਵਿੱਚ ਜਾਣ ਦੀ ਗੱਲ ਸੁਣ ਕੇ ਉਸ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਕੁਰਸੀ ਖਿਸਕਦੀ ਹੋਈ ਜਾਪੀ ਤੇ ਸਰਦੀਆਂ ਵਿੱਚ ਵੀ ਪਸੀਨਾ ਆ ਗਿਆ, ਸਰ ਜੀ ਤੁਸੀਂ ਵੀ ਕਿਸ ਬੇਵਕੂਫ ਕਲਰਕ ਦੇ ਮੂੰਹ ਲੱਗ ਰਹੇ ਓ। ਮੈਂ ਇੱਥੇ ਕੀ ਝਾੜੂ ਮਾਰਨ ਨੂੰ ਬੈਠਾ ਆਂ? ਤੁਸੀਂ ਮਾਲਕੋ ਮੇਰੇ ਦਫਤਰ ਵਿੱਚ ਬੈਠੋ। ਹੁਣੇ ਦੋ ਮਿੰਟ ਵਿੱਚ ਸਾਰਾ ਕੰਮ ਕਰ ਦਿੰਦੇ ਹਾਂ। ਫਿਰ ਕਲਰਕ ਵੱਲ ਡੇਲੇ ਕੱਢਦਾ ਹੋਇਆ ਬੋਲਿਆ, ਬੇਵਕੂਫ ਆਦਮੀ, ਤੈਨੂੰ ਬੰਦੇ-ਕਬੰਦੇ ਦੀ ਪਹਿਚਾਣ ਨਹੀਂ ਆਂ? ਚੱਲ ਸਰ ਵਾਸਤੇ ਪਹਿਲਾਂ ਪਾਣੀ ਭੇਜ ਤੇ ਫਿਰ ਚਾਹ ਦਾ ਕੱਪ ਲੈ ਕੇ ਆ, ਨਾਲੇ ਦੋ ਸਮੋਸੇ ਸਿੰਧੀ ਸਵੀਟਸ ਤੋਂ ਮਿੱਠੀ ਚਟਨੀ ਤੇ ਛੋਲਿਆਂ ਨਾਲ।

ਬਲਰਾਜ ਸਿੰਘ ਸਿੱਧੂ ਕਮਾਂਡੈਂਟ
ਪੰਡੋਰੀ ਸਿੱਧਵਾਂ
ਮੋ. 95011-00062

ਹੋਰ ਅਪਡੇਟ ਹਾਸਲ ਕਰਨ ਲਈ ਸਾਨੂੰ Facebook ਅਤੇ Twitter,InstagramLinkedin , YouTube‘ਤੇ ਫਾਲੋ ਕਰੋ